Düşümden tırnağımdan arttırdım ben tüm bu sözcükleri öncemde saklı o kasvetli hava bir düş kıyımı iken yalnızlık ve çemkiren zalime sözüm özümden s/üzülen, ah, senin o üzüm gözlerin.

Manidardı şafak b/elimi büken

Zehir olandı hayat içimde gezinen

O matruşka sevinçler hem hileli

Hem düne hibeli

Adaklarımda saklı akitler

Bir sağım bir solum

Bir de varamadığım

O solgun yaka

Meylettiğim mevsimin kırık dişleri

İçimde seken o kör kurşun

Namus bekçileri iş başında

Sandım ki sancım yokmuş.

Sanrılarımdan sökün eden o dik yokuş

Kalben huzurlu

Kayrasında yaşamın ruhumun efsunlu nutku

Bazen tutulan dilim

Bazen tutuşturduğum ateşin

Ve açmaya kıyamadığım

O devasa parantez

Ve işte o yorgun imleç

Kaç perde ise artık hayat denen bu oyun

Uyumsuz bir müdavim

Uyuya kaldığım ömrün

Ertesi haşmetli bir hüzün

Nasıl ki ederim

Açık ara farkla önce koştuğum

Mademki muadilimdir kederim

Hörgücü kaderin

Ne imha edebildiğim

Ne de ihya edebildiğim yürek iklimim.

Bilinmezin imla hatası

Haşmetli ve çok uzun bir zincir

Eklenen halkalarla zehir

Ettiğim şu kavruk ömür

Bir batında da doğdu mu umut ve sevgi

Kaçarı göçeri hayallerle ilintili

Çalamadığım ne varsa kırık plağın titri

Bir varmış

Bir yokmuşçasına

Yoksun kılındığım mutluluğun hatırına

Hani, ezelden beridir seni sevdiğim

Melun bir kâbus

Esen meltem

Matemin gölgesinde saklı ulaşılmaz mahrem

Göz ucum

Kalem ucum

Uç uç böceğim

Şimdimden yoksun

Her gölge

Her atar

Her anı

Her yalnızlık

Sahibinin sesindendir hani

Yazmanın tevafuk

Yüklü şah damarından da yakın

Yandığım ne ki

Yağdığım kadar hüznün yağmaladığı

Hem yüreği hem bedeni

Kordan ruhum

Közünde saklı nutkum

Bir damla

Ve de derya

Hem matem hem mahrem

Alaşağı edildiğim yokluğun tuzağında…